قبل از این که بخواهی در مورد من قضاوت کنی.. کفش های من را بپوش و در راه من قدم بزن. از خیابان ها..دشت ها..کوههایی گذر کن که من کردم. اشکهایی بریز که من ریختم. دردها و خوشی های مرا تجربه کن. سالهایی را بگذران که من گذراندم. روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم. دوباره و دوباره برخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن. همانطور که من انجام دادم. بعد از آن زمان میتوانی در مورد من قضاوت کنی.